‘Nico regelt het wel..’ Waarom mijn enthousiasme niet zaligmakend is..
Mijn enthousiasme steek ik niet onder stoelen of banken. Als ik iets tof vind, dan ga ik ervoor.. Of dat nu zaalvoetbal, padel of werk is! Als iets echt bij mij resoneert, dan sta ik aan. Echt aan…
En dat merkt iedereen 💪🏼
Regelmatig kreeg ik in het verleden dan ook allerlei rollen toegedicht die ‘kartrekkend’ waren. Maar ook net zo regelmatig viel alles als een kaartenhuis in elkaar als ik er niet meer was of als ik mijn energie eruit trok.
En laat dat nu net mijn grote valkuil zijn én die van de ander.
Voor mij geldt dat het enthousiasme óók uit de ander moet komen, en dat ik niet de enige ben die de groep ophitst en tot grote hoogtes brengt. Goed opletten dus dat ik mensen aantrek die het zélf willen.
Voor de ander geldt, dat ie zich niet van mij afhankelijk moet maken. Het móet echt uit jezelf komen, want als ik er niet (meer) ben dan moet het uit jezelf komen. Het grote gevaar is dat je alleen (nog) maar op mijn enthousiasme drijft.
‘Nico regelt het wel’
Nope. Die tijd is geweest.
Als ik in m’n kist lig, moet je het ook zelf doen 😉
Precies de reden waarom we mensen bij de School voor Eigen Wijsheid zoeken die dat enthousiasme uit zichzelf kunnen halen.
En nu ik op vakantie ben, mag ik mijn enthousiasme even lekker richten op mezelf en de mooie dingen die ik ga ontdekken met mijn vriendin.
En mag ik op een afstandje genieten van het ongebreidelde enthousiasme van mijn collega’s, waaronder Richard, Sander, Marcel, Ester, Bob en Perry ❤️
Succes mannen en vrouw(en)!
