‘Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet…!’

Terwijl ik met een zwieper de bakfiets inspring, die voor een lokale rijwielhandel staat, zie ik glunderende oogjes naar me kijken! Kinderen, dolenthousiast. Ouders, die ook weer even kind zijn. Schaterlachend, handen klappend.

‘Alleen maar omdat ik me verkleed heb?’ vraag ik me van binnen af…

Ik heb me verkleed als Piet. Of als Zwarte Piet. Roetveeg Piet. Wat jij wilt. Het maakt me eigenlijk geen reet uit. Iedereen moet het lekker zelf weten. Wat ik je wil zeggen is: maak je vooral niet zo druk. Als je straks dood bent, dan doet het er allemaal niet meer toe.

Weet je wat er wel toe doet?

Hoeveel lol jij gemaakt hebt. Dat je ontzettende buikpijn had van het lachen, dat de tranen over je wangen rolden. En hoe vaak dat is gebeurd…Als jij nu dood zou gaan, kun jij dan écht zeggen dat je hebt geleefd? En dat je dat met zo allemachtig veel plezier hebt gedaan, dat niemand dat kan evenaren?

Laat me je antwoord raden: nee.

Ik wel. En dat wil niet zeggen dat ik nooit iets ergs heb meegemaakt. Want dat hebben we allemaal. Maar ik hang er niet zo zwaar aan. Ik laat mijn gevoelens er vooral zijn, doorvoel ze… en klaar! Meer is het niet. Want als je voelt, dan heel je.

Gewoon doen. Hoe je dat doet? Nou, gewoon.

En vervolgens ga ik de hond van mijn ouders opjutten. Bier drinken op de Bosplaat. Of heel hoog schommelen met mijn neefjes en nichtjes. Ik houd wel van een lolletje.

Maar weet je waar ik ook van houd?

Het leven. Creativiteit en de macht om iedere dag weer nieuwe dingen te creëren. Te maken, te bedenken en óók nog eens uit te voeren! De machtig mooie momenten die we iedere dag weer mogen beleven, omdat we het zelf kunnen creëren. De ideeën die je eindeloos kunt laten stromen, de maffe en gekke dingen die je kunt doen om mensen aan het lachen te krijgen. Of aan het huilen, van het lachen.

Het leven is zeker geen grapje voor mij.

Ik ben een serieuze levensgenieter. Of beter gezegd: mafklapper met een missie.

Mijn missie?

Is jou te laten zien dat je net zo gek als een deur bent als ik. Dat ook jij dat innerlijke kind nog steeds in je hebt. Dat ook jij mega ongefilterd, ongelimiteerd creatief bent! En dat ook jij weer uitbundig je plezier kunt laten stromen!

Geloof je me niet?

Geloof je jezelf niet.

Ja, lees die nog maar een keer, dan geloof je jezelf niet.

En herinner je dan de eerste zin: ‘Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet…’

Ik wil werken met mensen die zelf willen, maar die misschien nog even hun vonkje in het leven missen of tijdelijk zijn kwijtgeraakt. Maar ook weten dat dat vuurtje er echt nog wel is! Want vroeger deed jij ook altijd al zo gek als een deur, vertel me er asjeblieft meer over zodra je me in levenden lijve spreekt.

En laat me weten hoe deze tekst je heeft ‘aangeraakt’.

Je precies raakte waar je te raken was.

Voel je dat?

Want oh ja, dat was je in de tussentijd ook even vergeten. Dat je hartstikke intuïtief, gevoelig en ontiegelijk slim bent. Niet liegen!

Jij bent nu aan zet. Stuur je me een berichtje?

Durf te luisteren naar je gevoel. Durf die stap te zetten. Durf én doe. Net zoals ik, altijd al heb gedaan. Ongemak? Angst? Bibberbenen? Absoluut. Ik beweeg er iedere keer naar toe. Helemaal niks zweverigs aan. Gewoon praktisch spiritueel.

‘Nuchter namasté’ noem ik dat.

Voor op een tegeltje, kun je tijdens het poepen naar me kijken.

Neem jezelf niet zo serieus joh, het leven is om van te genieten. De dingen die je hebt meegemaakt, ervaringen. Lessen om van te leren. Zodat je het geluk van binnenuit helemaal kunt ervaren. Dat ‘weet’ je toch allang? Maar hee, ik wil alleen met je werken als jij het helemaal zelf wilt!

Anders niet hoor, ga ik nog wel een keer de hond van mijn ouders opjutten. Of met m’n neefjes en nichtjes naar de speeltuin, of bier drinken op de Bosplaat, of…

Of ja, de mogelijkheden zijn eindeloos 😉

Liefs, Marjo de ‘Mafklapper met een Missie’